Buiten regent het druppels,
als watertranen zo veel dat je er de zon niet doorzien kan.
Ginds lijkt de redding nabij, ver weg of niet,
iets staat daar pal tegen de waterlanders in te sturen, voor zich uitziend. Een reus? Lenins torso?
Een eik, met bladeren zo groot dat schuilen niet-huilen is.
Het is een droogte daaronder, een steppe zonder zon, met een donkere vacht van zachte blad-zijden,
gesponnen onder een dijk, een Eik, symboliserend voor alles wat staat en blijft staan.
Als de waterlanders al lang geland zijn, verdronken zijn, gedronken zijn door drassige aardekronkels, staat hij daar pal,
windrichtingloos alles aankunnend te blinken in een laverende zon die trots is te mogen schijnen op hem,
die na de warme koestering zichzelf verheft tot zuurstof en bron van leven, steun voor het leven.
Hij de Eik is er steeds ziend door ogen van waterlanders!
Hij de Eik verwelkt elk heikel verkoeld koud geregen tot stralende levenssteun.
Peter Segers,
Psychotherapeut Stress en Burn-out coach, Businesscoach en auteur van het ICM Model ©
